Ποίημα «Οι πεζοί αιώνια Ευρώπη», έγραψε ο Πούσκιν

Η ώρα τώρα εύκολη. Ρωσία - μια χώρα που πολλοί ειδικοί γεωπολιτικές πραγματικότητες στις αρχές της δεκαετίας του '90 αισθάνθηκε καταδικασμένη και σύντομα θα είναι ο διαμελισμός, - ξαφνικά άρχισε και πάλι να δείξει την αιώνια επαναστατική ψυχραιμία σας. Προσπάθειες για να αγνοήσει τα συμφέροντα της εξουσίας και έτρεξε σε μια απροσδόκητη αντίσταση. Στο πλαίσιο των τραγικών γεγονότων που λαμβάνουν χώρα στις γειτονικές χώρες, υπήρχε ένα φυσικό ενδιαφέρον για το πώς να αντιμετωπίσουν τέτοιες καταστάσεις οι καλύτεροι άνθρωποι στη Ρωσία πριν από έναν αιώνα. δάγκωμα στίχο «λακέδες αιώνια Ευρώπη», δόθηκε στη δημοσιότητα στις σελίδες των εκδόσεων και ηλεκτρονικών μέσων. Πούσκιν, ο μεγάλος Ρώσος ποιητής, κηρύχθηκε από τον συγγραφέα. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, το προϊόν προήλθε από την πένα του Tiutchev.

Είναι, Αυτή η πληροφορία είναι αληθής; Σε αυτό το θέμα θα πρέπει να διευθετηθεί προσεκτικά.

Φιλολογικό αντίρρηση ή ότι ομοιοκαταληξία με τη λέξη «Ευρώπη»

εμπειρογνώμονες Φιλολογίας αμφισβήτησε αμέσως τις δύο βασικές εκδόσεις των έργων του δημιουργού «αιώνια λακέδες της Ευρώπης.» Πούσκιν και Tiutchev μόλις άρχισε να ομοιοκαταληξία «Ευρώπη» με την «εμπειρία» - δεν είναι απολύτως συμβατή με την έννοια των Γραμμάτων, κυριαρχούν τα είκοσι-τριάντα του ΧΙΧ αιώνα. Μέχρι τα μέσα του αιώνα, αυτές οι προσπάθειες γελοιοποιηθεί αρκετά ειρωνικά ποιητές Zhemchuzhnikova αδέλφια, Αλεξέι Τολστόι και ένωσε τους Α Άμμος ενωμένοι στο συλλογικό ψευδώνυμο Kozmy Prutkova. Τέτοιες σύγχρονες ομοιοκαταληξία υποδηλώνει την προέλευση των μετέπειτα έργων, ίσως ακόμη και σήμερα. Στιλιστικά, αυτό θυμίζει ένα άλλο στίχο του Πούσκιν. «Η πεζων αιώνια Ευρώπη» σε αρμονία με την ωδή «ήλιο της ρωσικής ποίησης», γνωστό και ως «συκοφάντες της Ρωσίας».

ποίημα του 1831 Πούσκιν

Ρωσία - η χώρα είναι τόσο μεγάλη, ώστε ο πειρασμός να μειώσει το μέγεθος του έχει επανειλημμένα σύγχυση στο μυαλό των Ευρωπαϊκών ηγεμόνων. Για το σκοπό αυτό θα χρησιμοποιηθεί οποιαδήποτε δικαιολογία. Το 1830 στο έδαφος των ταραχών αυτοκρατορία ξέσπασαν, που αργότερα ονομάστηκε η εξέγερση. Ο Αλέξανδρος, παρά την πολύ κρίσιμη στάση σε πολλές πτυχές της ρωσικής ζωής της εποχής του, ήταν πατριώτης, και όλα τα είδη των αποσχιστικών τάσεων (με σύγχρονους όρους) αντιληπτή με εχθρότητα. Η θέση της για το θέμα αυτό, θα περιγράφονται με σαφήνεια στις γραπτές εργασίες τους - ανταπαντώ στα συκοφάντες της Ρωσίας. Προφανώς, η πλειοψηφία των σύγχρονων αναγνωστών συγχέουμε αυτή την ωδή γραμμένη σε Τσάρσκογιε Σελό, 2, Αυγούστου 1831, με το ποίημα «Οι πεζοί αιώνια Ευρώπη.» Πούσκιν ήταν εξοργισμένοι από την πρόθεση της γαλλικής κυβέρνησης να παράσχει άμεση στρατιωτική βοήθεια προς τις πολωνικές αντάρτες, και προφήτευσε, δεν είναι πραγματικά μασάει τα λόγια, οι εχθροί του θλιβερή μοίρα του «μεταξύ nechuzhdyh φέρετρα», υπενθυμίζοντας τα γεγονότα των δεκαοκτώ ετών. Η ιστορία, όπως γνωρίζουμε, επαναλαμβάνεται.

πρωτογενείς πηγές

Μήπως το ποίημα «Οι πεζοί αιώνια Ευρώπη» Πούσκιν έγραψε; Η ιστορία του προϊόντος αυτού, όταν προσπαθείτε να το βρείτε, είναι άγνωστη. υλικό αναφοράς σε μορφή πλήρους συλλογής των έργων του μεγάλου ποιητή και δεν δίνουν καμία πληροφορία. Χρονολογική καμία ένδειξη, καμία δεν ανήκει σε καμία από τις γνωστές περιόδους της δημιουργικότητας. Τα αποτελέσματα αυτά δίνουν και να προσπαθήσουμε να βρούμε κάτι παρόμοιο στην Tiutchev. Οι επικριτές αυτής της προσέγγισης για την αποσαφήνιση της πατρότητας μπορεί να ισχυρίζονται ότι ορισμένα πολύ απότομη εργασίες που δεν περιλαμβάνονται στο επίσημο PSA για διάφορους λόγους. Ίσως το ποίημα του Πούσκιν «Η πεζων αιώνια Ευρώπη» ήταν τόσο ανατρεπτική, ότι σύμφωνα με τον βασιλιά, ούτε στις σοβιετική εποχή οι λογοκριτές δεν τόλμησε να παρουσιάσει γενικό αναγνωστικό κοινό του; Όμως, στο κείμενο δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσε να διαταράξει τις «σατράπες», αν και ο βασιλιάς, έστω και αν τα Σοβιέτ. Και οι πληροφορίες σχετικά με απαγορευμένα προϊόντα δεν είναι πολύ αξιόπιστες. Τα περισσότερα από τα «μυστικά» και αισχρά καταχρηστική-έργων που αποδίδονται στον μεγάλο ποιητή, στην πραγματικότητα, δεν έχουν καμία σχέση με αυτό. Αυτό αποδεικνύεται κυρίως από μετριότητα τους.

Γιατί αποδίδουν την πατρότητα Πούσκιν;

Αλέξανδρος έγινε «όλα μας», γεγονός που, δυστυχώς, έπαιξε ένα περίεργο ρόλο στην προώθηση του μεγάλου Ρώσο ποιητή. Μαθητές κυριολεκτικά αναγκασμένοι να απομνημονεύσουν τα έργα του, συχνά χωρίς να κάνει προσπάθειες για να συλλάβει αυτή την συναρπαστική ομορφιά και τη σοφία που ακτινοβολεί από κάθε στίχο του Πούσκιν. «Η πεζων αιώνια Ευρώπη» αποδίδεται «ο κύριος Ρώσος ποιητής» μπορεί μερικές φορές συνειδητά - να δώσει το βάρος αυτού του προϊόντος στα μάτια του αμύητο κοινό. Ακόμα πρέπει να αυτό δεν είναι κανένας. Στο Α Σ Pushkina υπάρχουν πολλοί στίχοι του φωτεινό πατριωτικό, και αν δεν είναι αρκετό, μπορείτε να διαβάσετε την αλληλογραφία του με τους φίλους, στην οποία σαφώς δεν ανέχεται την περιφρόνηση για τη χώρα, κυρίως από τους ξένους. Και το πιο οποιοσδήποτε επιβλαβής διαστρέβλωση της αλήθειας, όταν το ποίημα είναι ο πραγματικός συγγραφέας.

Η αλήθεια συγγραφέας

Έλενα Fominichna Lavrenteva, έγινε το 1971 μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών, που εκδίδεται δύο δωδεκάδες βιβλία (το πρώτο δημοσιεύθηκε το 1964), συνεργάστηκε με το περιοδικό “Νεολαία” για μια δεκαετία, ένα αξιόλογο ποιητή, είναι ο συγγραφέας του ποιήματος “Οι πεζοί αιώνια Ευρώπη.” Πούσκιν δεν έγραψε. Η πρώτη γνωστή έκδοση πραγματοποιήθηκε 23 Οκτωβρίου 2003. Όνομα προϊόντος :. «Η λεγόμενη ελίτ της Γαλικίας» Είναι ακριβώς έτσι συνέβη ότι ήταν όλο και πιο σημαντική, αλλά επειδή δημοτικότητα του ποιήματος μεγάλωσε, και στην Ουκρανία, όσο και στο εξωτερικό. Γράφτηκε στο Ντόνετσκ και ήταν αφιερωμένη στον «οι ήρωες της Μαϊντάν,» άλλη μια πρωτιά. Ποιητής, ή μάλλον, ο ποιητής, δεν είχε ακούσει τίποτα.

Έλενα Fominichna σίγουρος ότι ήταν ωραίο ότι δεν αποδίδουν το ποίημα σε κανέναν εκτός από τον εαυτό Aleksandru Sergeevichu. Είναι - δεν έχει σημασία, είναι - χάρη. Και αυτό, σύμφωνα με τα λόγια ενός άλλου αξιόλογο ποιητή, πλοίαρχος λέξεις θεωρούνται. Του ίδιου του λαού.